Omdat ik het zulke geniale stukjes vind van die Nico Dijkshoorn, hier vanaf m'n vakantieadres in Duitsland nog een keer zo'n persiflage op Mart Smeets. Heerlijk slap gelul....
(...) Goedenavond. Huilen, mag dat? Ik vraag het hier vlak voor Suis JArrive Poulidour, een kasteel in een knotsgek dorp en als ik zeg knotsgek bedoel ik dan ook knotsgek, ja dan bedoel ik ook knotsgek. Maar wij zitten hier en de inwoners zitten thuis en daarom de vraag. Mag je huilen? Mag je als grote kerel met, mag ik u even spreken, het snot uit je iris janken als je het verkeerde blad schakelt op die grote puist midden in Frankrijk, die monsterberg waar Piet Verdoeven ooit een sneeuwvos aanreed. Wie zegt u? Piet Verdoeven. Ja. Dé Piet Verdoeven. De ijzermaler uit de Kaag. Hij is hier vanavond en Piet is nog steeds, een meneer. Mag ik dat zeggen? Ja hij knikt. Dat mag ik zeggen. Piet, en u hoort er straks alles over, die zei, een corrigeer me maar als ik er naast zit, die zei: berg ik rijd tegen jou op, ik ben niet bang voor je en, want deze man is gek, helemaal gek, maar mooi gek, reed een sneeuwvos aan. Hij heeft hem vanavond meegenomen, opgezet en wel en we gaan er zo over praten. Maar eerst beelden. Jongens, laat maar zien. (...)