In memoriam: Hans Kalkman (1957-2011)

Loosdrecht, ± 1974

Dit weekend kwam mij ter ore, dat een jeugdvriend het tijdelijke met het eeuwige had verwisseld.
Hans Christiaan Kalkman, een zeer markante Hilversummer, waar ik op 15/16-jarige leeftijd mee in aanraking kwam. De woning van zijn buitengewoon vriendelijke ouders stond aan de Menno Simonszhof in de wijk Kerkelanden. Hij studeerde elektrotechniek aan de Gooise MTS aan de Vaartweg. Nou ja, ‘studeerde’ is een groot woord. ‘Pa schuift elk jaar wat munten naar de school en dat geeft mij het recht hier rond te hangen’ was zijn motto. Het vrije leven, daar was hij erg van. Altijd in de weer met fotografie, met zijn doka, met zeilen in zijn Piraatje op Loosdrecht, met duiken bij de Gooise Onderwatersportvereniging en genieten van het leven met een halfzwaar sjekkie, af en toe een jointje, en altijd een grote pot bier.

Meester in het bedenken van rake uitdrukkingen als ‘Hé dame waar gaan wij naar toe?’,  ‘Kijk uit, een Stipofleûtre’, ‘De lekkerste patat per wereld’ en ‘Kom, we gaan bulderen’.

Trouwde halverwege de jaren tachtig met Henniëtte uit Hoogland en kort daarna was daar een dochter. Vanwege escapades met het vrouwelijk schoon liep het huwelijk op de klippen en ons contact verwaterde. Hans trok in bij een vriendin in Emmeloord (ze trouwden later)  en hij werd in die plaats een enthousiaste motor op sociaal-cultureel gebied. Altijd als onbetaald vrijwilliger, want een baan of baas heeft hij naar mijn weten nooit gehad. Zo was hij organisator van een in die contreien zeer bekend muziekgebeuren, het Oord-festival. De naam Oord, het laatste stukje van de plaatsnaam Emmeloord, moet Hans zelf bedacht hebben… Zoals gezegd was uitermate veel drinken een eigenschap waar hij maar niet van af kwam en dat is hem dan ook fataal geworden. Hij overleed in januari 2011 op 53-jarige leeftijd in een ziekenhuis in Sneek. ‘Van mij mogen ze nog een keer’ was de reactie van Hans, toen hij in het raadhuis van Hilversum ons huwelijk op de gevoelige plaat vastlegde en de ambtenaar van de burgerlijke stand informeerde of de fotograaf op tijd was geweest om onze zoen na het omschuiven der ringen vast te leggen…

Vaarwel Kalk. Met onze gezamenlijke vriend Hans van Heusden, alias ‘Special’, zo gigantisch met je ‘gebulderd’ toentertijd. Gruwelijk bedankt daarvoor!

-------------------
 Even wat toelichting om te voorkomen dat u denkt dat we totaal gestoord waren in die tijd... 
 ‘Kijk uit, een Stipofleûtre' ging over een zelfverzonnen onheil. Niemand die wist wat het was, maar het klonk indrukwekkend. Mijn vader vond die uitdrukking prachtig en heeft 'm nog vaak gebruikt.
'De lekkerste patat per wereld'. Alsof er meerdere werelden waren, geweldig vond ie dat, vooral als je vreemden zag kijken met een gezicht van 'hij weet toch wel dat het 'ter wereld' moet zijn?'


Van de site van het Oord-festival: 

Hans Christiaan Kalkman

Met veel verdriet geven wij kennis van het overlijden van onze lieve vriend, dat fantastisch grote hart,

Hans Christiaan Kalkman

15 oktober 1957 - 7 januari 2011

Als één van de pioniers is Hans jaren deel geweest van het kloppend hart wat door hem tot OORD gedoopt werd. Het moge duidelijk zijn dat hij één van de mensen is waar wij allen tegenop hebben gekeken, en dat doen we nog steeds. Mede dankzij zijn visie heeft het concept OORD bestaansrecht. Een visie waar wij allemaal in geloven en waar wij ons voor zullen blijven inzetten. Niet veel sprookjes worden zo'n trotse en dankbare waarheid. Daarvoor zijn we Hans eeuwig dankbaar. Wij zullen hem herinneren als een lief, creatief en kleurrijk mens.