Reactie op 'F.J. Kroymans BV'

Leuke reacties krijgen een prominente plaats op dit weblog. Was het de vorige keer collega Clemens, nu is de eer aan neef Rik ten beurt gevallen... Lees maar!

Leuk stukje Ron. De grote neef die actief was in het reconditioneren van waardevolle automobielen. Eigenlijk wist ik niet beter dan dat jouw eerste stappen in het arbeidsproces waren gezet bij de lokale Jan de Groenteman. Al eerder heb ik geschreven op deze weblog dat in de jaren 75-80 mijn zakcentje werd verdiend bij een makelaar in onroerend goed die handelde in antieke voertuigen te Laren(NH). Het kwam regelmatig voor dat een auto oorspronkelijk afkomstig uit de zuidelijke delen van de USA zijn nieuwe eigenaar vond in ons land. Iedere zaterdag en tevens bijna alle vakantiedagen bracht ik door bij deze meneer. Eerst voor FL. 2,50 en wat later voor FL. 3,-- netto per uur. Oh, oh wat deden de 2 kwartjes extra een pijn aan het eind van de week bij het uitbetalen aan dez e jongen. Mijn voornaamste taak bij deze handelaar bestond uit het toonbaar maken van ingekochte oldtimers. Vaak nog voorzien van de originele kleur.

Tegenwoordig bestaan er poetsmachines maar toen ging dat nog op pure spierkracht. Begonnen werd met het slijpen van lak Ronddraaiende bewegingen met Commandant cleaner. Na een paar uur buffelen kon er dan een laag vaste was worden aangebracht. Na het dik smeren met bandenzwart, het reinigen van de ramen en het uitzuigen van het interieur was de winst al bijna binnen. Het zelf besturen van een wagen was niet toegestaan. Pas nadat het rijbewijs was verkregen mocht het dan mits nodig. Duidelijk voor mijzelf was in ieder geval dat bij een eventuele transfusie een litertje benzine noodzakelijk zou zijn in plaats van een zak bloed. Nog voor het verlaten van de autoschool (IVA) in Driebergen was het al helder dat mijn kracht lag in het verkopen en niet aan het sleutelen van al dat moois. Bij verschillende dealers en een importeur ben ik werkzaam geweest. Hoofdzakelijk in de Citroen organisatie. Gestart in de tijd toen dit merk al roestte in de folder. Bij een aantal bazen werd het poetsen uitbesteed aan professionele bedrijven. Bij mijn vorige werkgever kwamen hier studenten voor, op vrijdag en in het weekend die een centje wilde bijverdienen. Allen in het bezit van een arbeidsovereenkomst. Als vestigingsmanger bij mijn huidige werkgever poesten wij alles intern door een vaste medewerker. Bij Kroymans Corporation ben ik nooit werkzaam geweest. Toch heb ik wel een herinnering aan deze firma. Mijn grootvader deed weleens een bouwkundige klus voor dit bedrijf. Daarom kocht opa daar zijn automobielen. Als eerste kwam de Morris Minor, later de grotere Austin Cambridge en Wolsley. Zijn laatste bij deze garage was een Morris Oxford VI. (zie foto boven - Ron) Een statige grijze met veel chroom en een chique rood lederen binnen-bekleding. Wat rook dat lekker van binnen. Zulke worden er vandaag niet echt meer gebouwd. Tenslotte nog Frits zelf. Recentelijk heeft een CNV bestuurder zich uitgelaten over onze hoofdpersoon. Deze vond hem een groot kind dat met autotjes speelt terwijl hij geen kaas heeft gegeten van de autobusiness. Hoge bomen vangen helaas veel wind maar het bovenstaande is naar mijn mening absoluut niet waar. De familie Kroymans zit al generaties lang in de autohandel. Frits zal in zijn kinderstoel gevoerd zijn met afgewerkte olie in plaats van pap. Al op jonge leetijd in het bezit van een aardig vermogen. In plaats van naar een onbewoond eiland te emigreren heeft hij getracht zijn geldzak verder te vullen. Echter de onderneming werd te groot waarop hij de controle zal zijn kwijt geraakt. Sorry personeel en schuldeisers de druiven worden in deze tijd door jullie zuur gegeten. Ondanks dat ik mij in een eerder stukje kritisch heb uitgelaten over de organisatie met haar flut directeuren wil wel nog iets kwijt. Frits chapeau, als je niks probeert, dan gebeurt er ook niets!