we hebben de schuldige!

Waarom de jeugd zich recalcitrant gedraagt, heden ten dage... Ingezonden door Matthija.
 
Sneeuwwitje slaapt met maar liefst zeven gasten
Tarzan loopt half naakt rond
Assepoester komt midden in de nacht thuis
Pinokkio kan alleen maar liegen
Alladin is de koning der dieven
Batman rijdt 320 km per uur en lapt alle regels aan zijn laars
Doornroosje ligt de hele dag in haar nest
Roodkapje luistert niet naar haar moeder
Hans en Grietje vreten van andersmans huis
 
Blame it all on Walt Disney!
 

de slager die niet rekenen kan... deel 2

Naar aanleiding van mijn vorige stukje heb ik uitgebreid e-mailcontact gehad met slager Peter de Jong. Aangezien ik vind dat de door hem gestuurde e-mails aan mij persoonlijk gericht waren, weid ik over de inhoud niet uit. Wel schreef de slager mij vanmorgen, dat hij er trots op was gisteren 1.400 broodjes verkocht te hebben...
Vanmiddag schreef ik hem dit terug:

Beste Peter,
ik heb vanmiddag tussen twaalf uur en half één even bij de zaak staan kijken. Drukste moment van de dag neem ik aan.... Er kwamen in die tijd 30 tot 40 scholieren een broodje halen, zie de foto hiernaast. Maar ze namen niet allemaal kroket. Sommigen namen een broodje filet américain en anderen een broodje gehaktbal in schijven. En inderdaad, een enkele leerling nam twee broodjes kroket.  Al met al denk ik dat je op dat drukste moment 40 tot 50 broodjes verkocht.
Als ik schat dat er op een dag nog drie of vier van zulke momenten zijn, dan denk ik toch echt dat je aan maximaal 200 tot 300 broodjes op een dag komt en dan zit ik denk ik al aan de hoge kant. Daarbij moet je in ogenschouw nemen dat het voor de scholieren (en dat is het merendeel van je klanten) nu wel heel erg lucratief is, zo'n broodje. Zestig cent (vandaag) is natuurlijk geen geld en daar heeft jouw reclameactie ongetwijfeld fors aan bijgedragen. Waarschijnlijk daardoor ligt het getal vandaag aan de hoge kant en zal dat op andere donderdag- of vrijdagen nog wel met 30 tot 40 procent lager liggen...

de slager die niet rekenen kan...

Gistermorgen een pamflet (mooi ouderwets woord is dat, hè) van Keurslager De Jong in winkelcentrum Oostermeent in Huizen in de bus. De slager verkoopt al 25 jaar broodjes kroket via een afhaal-loket aan de voorkant van de winkel. Met name doordeweeks is het rond het middaguur een favoriete plek voor leerlingen van de nabijgelegen middelbare school om het van huis meegebrachte brood te dumpen en voor slechts 1 euro een heerlijk broodje kroket met mosterdsaus te halen.
Uiteraard heb ik de kroketten zelf ook wel eens geproefd. Zo af en toe haal ik er op vrijdag  een paar om thuis met de kids op te knagen... Een ware traktatie.
Terug naar slager Peter de Jong. Hij maakt in zijn foldertje (klik om 'm te zien) melding van het feit dat hij binnenkort het twee-miljoenste broodje kroket gaat verkopen. Twee miljoen broodjes kroket, mensen, dat is voorwaar geen kattenpis. Ter gelegenheid van dit heuglijke feit stelt de slager een 'barbecue voor het hele gezin' in het vooruitzicht voor hem of haar die binnenkort dus dat twee-miljoenste broodje af komt halen!

Gaandeweg de dag speelden de getallen '25 jaar' en '2 miljoen' nog eens door mijn hoofd en begon ik mij langzaam te realiseren, dat 2 miljoen een idioot grote hoeveelheid kroketten is. Want rekent u even met mij mee:

2.000.000 in 25 jaar is 80.000 per jaar. Is 1.538 per week. Is 256 per dag uitgaande van zes dagen per week. Dat zijn er dan 25 per uur en dus bijna 1 broodje per 2 minuten! En die moeten dan in continu tempo achter elkaar door verkocht worden, anders red je het niet om aan je jaartotaal te komen...

Nou kun je mij veel wijsmaken, maar ik fiets daar heel regelmatig langs en ik zie de slager, daar ècht geen 256 broodjes kroket op een dag verkopen. Ik heb de dagen dat de grootste afnemers, de scholieren, vrij zijn voor het gemak maar gewoon in het gemiddelde meegenomen zelfs...

Rest mij ook nog de vraag hoe 'eerlijk' de twee-miljoenste bepaald wordt... Heeft onze vriendelijke slager, de broodjes zijn gedurende de viering van het jubileum in prijs gehalveerd, al die jaren èlke dag geturfd hoeveel van die 'brokro's' er die dag weer uitgevlogen zijn? En heeft zijn personeel dat ook consequent bijgehouden? Of heeft de slager de fakturen van de groothandel er over die kwart eeuw bij gepakt? Hij maakt z'n kroketten namelijk niet zelf...

Weet je wat ìk denk? Dat slager Peter zich gewoon met een 'nul' verrekend heeft... Dat twee miljoen dus eigenlijk tweehonderdduizend moet zijn. Want dan gaan de cijfers geloofwaardiger worden... 8000 per jaar en 154 in de week. Als je dan de drukke dagen (een schooldag op donderdag) en een rustige dag (een maandag in de zomervakantie) met elkaar compenseert, dàn zou een gemiddelde van 25 per dag wel gehaald kunnen worden.  

Goed. Tot zover. Er zijn ernstiger zaken in de wereld. Diep medeleven aan de slachtoffers van de beving en de vloedgolf in Japan en contreien.

Toch ook nog een mailtje naar slager De Jong gestuurd. Misschien dat hij mijn opmerkzaamheid beloont met de gezinsbarbecue... En dan zal ik er verder niet meer over zeuren... want tweehonderdduizend is ook heel veel hoor...

trash chique

Janneke van der Horst is de dochter van een gepensioneerde collega van mij. Zij is geboren en opgegroeid in Blaricum en heeft een prachtige verhandeling geschreven over hoe haar geliefde dorpje in enkele decennia tijd onherkenbaar is veranderd.
Janneke is momenteel webmaster van de site Hard Gras, een literair voetbaltijdschrift. Mijn zojuist getypte woorden teruglezend moet ik even kuchen... een literair voetbaltijdschrift. Dat klinkt wel heel pretentieus zeg, daar begint de humor dus al, begrijp ik...

Een stukje biografie, afkomstig van haar eigen Linkedin pagina: Janneke van der Horst (1981) is schrijver en publicist. Ze was redacteur van het literair satirische tijdschrift Propria Cures en debuteerde in 2008 met de verhalenbundel "Ik weet hoe jongens huilen" (shortlist Academica Debutantenprijs 2009).
Daarnaast schreef ze columns voor NRC en Het Parool. Voor Het Parool schrijft ze nu een dagelijkse rubriek over Ajax.

Terzake nu. Eduardo tipte mij, enkele maanden geleden alweer, op dit geweldige stukje proza. Verbaasd moest Eduardo aanhoren hoe ik hem direct al kon vertellen waar Janneke's ouderlijke woning staat en hoe haar ouders en broer en zus heten... It's a small world after all, zullen we maar zeggen.

Even een voorwoord mijnerzijds en dat heeft betrekking op de titel van het stuk: trash chique. Een verbastering van het Franse 'très chique'. Très is vervangen door trash, Amerikaans voor vuilnis of afval...

Janneke: Als alle Nederlanders hun geboortedorp zelf hadden mogen kiezen dan was het Gooi waarschijnlijk een miljoenenstad geweest. Zeker nu. Al lijkt de grote hype wel voorbij, nog bijna dagelijks hoor ik ergens de begintune van Gooische Vrouwen rinkelen. En als ik vertel dat ik in Blaricum ben geboren en opgegroeid, dan willen mensen weten of we een zwembad hadden buiten in de tuin, of juist binnen, hoe mijn Thaise au pair heette en of ik Gordon wel eens in het echt heb gezien.

Maar niet iedereen uit Blaricum is opgegroeid met geld, zoals ook niet iedereen in Volendam kan zingen. Ik heb Blaricum heel anders beleefd dan het beeld dat er over dit dorp bestaat. Tot mijn twaalfde leefde ik meer als een meisje uit een boerengemeente dan uit een villadorp. Ik zat op de katholieke basisschool. Zong in het kerkkoor. Klasgenoten kwamen na schooltijd regelmatig voorbij als bijrijder op een tractor. In het gezelschap van twee koeien vroeg een schoolgenootje mij eens of hij mijn plasser mocht zien. Dit was mijn eerste seksuele ervaring, ook al zei ik nee. Pas later, tijdens de middelbare schooltijd, kwam ik door de brede lanen, op hockeyfeestjes, leerde ik Lacoste kennen. Het Gooi zoals mensen het graag zien. De charme van een dorp als Blaricum lag, denk ik, in de combinatie van deze twee werelden, van mijn lagere en mijn middelbare schooltijd. De paarden door de straten, gevolgd door de Saab 900. Ze leefden samen in een vredige symbiose.

eten en drinken

Koninklijke Horeca Nederland verdient naar mijn mening al jaren het predikaat Koninklijk niet meer. Ze springt uitsluitend in de bres voor haar leden en heeft daarmee nauwelijks het consumentenbelang nog in het oog. Ook inzake het rookverbod speelt de 'Koninklijke' mijns inziens een dubieuze rol. Ze zijn voorstander van roken in met name de 'natte horeca' en daarbij speelt een grotere omzet een gewichtiger rol dan de gezondheid van het bedienend personeel. Nou, dat vind ik dus niet Koninklijk.
Vorige week meldde Horeca Nederland dat de omzet in de eet- en drinksector vorig kwartaal met bijna 4 procent gegroeid is. Dat artikel lees je hier. De kritische lezer struikelt echter direct al over deze zin: De 3,7% groei van de omzetwaarde is voor de helft te danken aan hogere prijzen en voor de helft aan een hoger volume van de verkopen.
Ja mensen, zo kan ik het ook! Je verhoogt je prijzen met bijna twee procent en dan zie je dat je omzet navenant stijgt! Ja, zo lust ik er nog wel eentje. Horecaminnend Nederland, de klandizie dus, heeft er kennelijk geen boodschap aan, want behalve de prijsverhoging is er -eerlijk is eerlijk- ook nog een groei in een 'hoger volume van de verkopen'. Ondanks de recente prijsverhogingen is men toch nog vaker naar restaurant of kroeg gegaan. Tja, zo komt 't dus nooit meer goed in dit land. Dat zet de deur wagenwijd open naar een volgende prijsverhoging in 't tweede of derde kwartaal van dit jaar!
Tuurlijk gaan we nog wel een keer uit eten, al doe ik dat liever in Duitsland of Spanje, waar de prijzen lager, de porties groter en de hartelijkheid èchter is. Wil je weten wat anderen van een bepaald restaurant vonden, dan is het hartstikke leuk om eens op een restaurant-beoordelings-site te kijken. Twee favorieten heb ik, iens.nl en eet.nu. Opvallend is wel, dat schrijvers op beide sites, in tegenstelling tot sommige vakantie-sites waar reacties domweg doorgekopiëerd worden, heel uiteenlopende meningen over bepaalde gelegenheden hebben. Zo zie je maar, de één houdt van pindakaas en de ander houdt van hagelslag. Klik op de logo's van de sites hierboven om ze te bezoeken... Smakelijk!